Gezins vreugde

 

Linus is ondertussen 1 jaar en 5 maanden.

Hij moet nog anderhalf worden.

Iedereen schat hem ouder in. 

 

 Het is natuurlijk nog maar een ukkie, 

maar hij brabbelt er vrolijk op los. 

Met veel terugkerende woorden 

die wij herkennen en wel ergens aan kunnen linken, 

maar vreemden zeker niet.

Hij kan rennen, springen, 

en dansen. 

 Linus brengt veel vreugde, 

hij is vrijwel altijd vrolijk, 

maar haalt de gevaarlijkste capriolen uit.

 

En de afstandbediening, 

die moet altijd naar papa worden gebracht, 

zelfs als die er niet is, 

of op de wc zit. 

Er zelf even aan zitten moet natuurlijk ook. 

 Het is fijn zo'n klein mannetje om je heen te hebben. 

 En dan heb ik ook nog twee andere kinderen, 

heerlijk om ze groot te zien worden. 

Het is een eer om hun moeder te mogen zijn. 

Opvoeden is niet altijd makkelijk,

maar ook van deze twee word ik erg blij. 

Zo dat dat maar duidelijk is!

Yuna, 

Bijna word ze negen. Pracht kind!

Yuna heeft haar extremen, ze is of poeslief, 

of een kattekop.

Yuna is nooit er tussen in.

Yuna kan prachtig tekenen, en uren spelen met haar kleine broertje.

 Nuno 10 jaar, 

dit bordje, 

ja dat past niet bij hem.

Hij is zacht van aard, gevoelig en zorgzaam.

Nuno is echt de liefste jongen die ik ken, 

en ik ken er veul, heul veul. 

Op het moment heb ik het best zwaar en

dan zijn de dagen thuis zo fijn. 

Daar waar Linus is, is vreugde. 

Daar waar mijn kinderen zijn, 

daar is het fijn. en ja soms,

 soms word ik ook wel eens moe van hoor. 

Van dat moeder zijn. 

Niets is altijd koek en ei

Maar al dit geluk, dat is toch om trots op te zijn.

Heel soms dan denk ik wel eens,

 drie kinderen...sjonge hoe is dat toch zo gekomen.

Waar is de tijd toch gebleven.

     

En de liefde,

 die vind je werkelijk overal.