woensdag 19 maart 2014

Die woensdagen en druktemakers

  
 Toch maar weer eens een blogje over de dingen die mij daadwerkelijk bezig houden.

Ik schreef er wel eens over, 
hoe fijn ik het vond dat ik de woensdag lekker vrij ben, 
hoe lekker het is om een dag in de week te hebben waar ik afspraken kan maken, 
bij mijn eigen kinderen kan zijn, 
bij kan tanken en mijn eigen tijd kan indelen.
 De afgelopen tijd werkte ik al vaker op woensdag, 
en vanaf volgende maand is dat standaard, 
dan moet ik ook op woensdag er aan geloven. 
Naast alle andere dagen door de week.
Dit vanwege reorganisatie. En eerlijk ik kan er maar niet aan wennen. 
Begrijp me niet verkeerd ik ben blij dat ik nog steeds een baan heb, 
en vind ik het lastig dat ik afscheid heb moeten nemen van bepaalde collega's
Nog steeds probeer ik positief te blijven voor de toekomst, 
want dat is wat ik toch wel de kinderen ook verschuldigd ben, 
die kunnen er immers niets aan doen.
wat is het toch soms afwegen, balans zoeken en
gewoon simpel weg maar door gaan. 

Vanmorgen had ik een cursus, 
over het positieve basisklimaat. 
Dat zet je wel even weer op scherp.
Wat zijn de basisbehoeften van kinderen, 
waardoor hebben ze het goed.
Wat hebben we daar voor nodig.

Ik merkte op dat ik behoorlijk vel werd,
omdat de discussie gaande was over dat er steeds meer kinderen in het reguliere onderwijs lopen,
 met rugzakjes, met een labeltje eraan. 
De cursus leidster vertelde dat er vroeger net zoveel kinderen met gedragsproblemen waren, 
als nu. Maar dat er nu door meer onderzoek meer bekend was, 
Maar ik vind dat we steeds meer van kinderen verwachten. 
En waar die verwachting dan wel niet vandaan komt. 
Ik vind dat het tegenwoordig veel sneller opvalt, als je niet binnen de lijntjes zit, 
omdat daar de nadruk op word gelegd.

Vorig week was er een jongen herhaaldelijk in het nieuws, 
hij had als enige nul fouten bij zijn cito toets. 
Groot nieuws, met taart, toeters en bellen.
Mooi voor deze jongen hoor,
Maar wat doet dat met al die andere kinderen?
Wat doet dat met een kind wat echt zijn best doet, 
en toch nog steeds geen nul fouten heeft?
Ja dat vind ik schrijnend, 
en daar maak ik me onbewust dus blijkbaar best druk over.

Een positief basis klimaat;
Gezien worden
Veiligheid, 
Vrijheid, 
Duidelijkheid
 Respect

en zo kan ik er nog wel honderd opnoemen, 
die volgens mij niet alleen goed zijn voor kinderen, 
maar zeker ook voor volwassenen.








7 opmerkingen:

  1. Zo dan, dat heb je verdomd mooi gezegd!
    Madelief.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ook voor die jongen lijken me al die toeters en bellen niet fijn.
    ik heb zo'n kind dat met 2 vingers in de neus overal 0 fout haalt en ik baal er zo van dat ze daar steeds enorm om geprezen wordt. ik vind het fijn dat ze weet dat ze intellectueel veel kan hebben, maar ik prijs haar liever als ze dingen doet die net buiten haar eigen comfort zone liggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. goed zo mag zeker gezegd worden!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ja je zegt het goed
    De prestatie mag toch nooit het belangrijkst zijn.
    Het proces, ieders unieke pad is zo mooi en wonderlijk....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind dat de druk op kinderen ook steeds hoger wordt. Laat ze lekker kind zijn, spelen en ontdekken en in verwondering leven.
    Ik hoop dat ik dat ook uit mag dragen naar mijn kind. Een kind wat leergierig is, in zijn tempo wil ontdekken. Soms gaan we daarin mee en beantwoorden we zijn vragen, soms is het ook heerlijk om hem te zien ravotten in het bos. De meest creatieve spelen worden daar geboren. Met twee takken maakte hij ski-stokken, er staan hutten om te bouwen, dat is zijn kasteel en in holen gaat hij wolven zoeken. Prachtig.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Goed gezegd! Kunnen opgroeien tot de mens, die je bent, met de unieke kwaliteiten, die je hebt en gewaardeerd worden omdat je jezelf bent!

    BeantwoordenVerwijderen