opeens 9

Lieve Yuna, 

Dans met je hart

en je voeten zullen volgen 

Zo zijn ze klein
en zo zijn ze groot.

Vandaag werd mijn dochter negen.

Negen jaar geleden werd ze geboren. 

Een dag voor moederdag, 

een mooier cadeau kon ik niet krijgen.

Ons tweede kind.

 Ik was er van overtuigt dat het  weer een jongen zou zijn. 

Net zo overtuigd dat ik was dat onze eerste een meisje zou zijn.

En wat was ik gelukkig toen ze werd geboren. Een meisje, het voelde echt als groot geluk.

En dat is het natuurlijk ook.

 

De eerste negen maanden lachte Yuna alleen maar, 

ze was zoet, en vrolijk. 

Schaterlachen deed ze, met vaak de slappe lach.

Het is een heerlijk kind.

Maar na negen maanden veranderde er wel wat, 

nadat ze oorontsteking had gehad. 

Ze kon zo driftig zijn. 

Als ik als mama zei dat ze iets niet mocht, werd ze soms woest, 

en dat duurde ook wel eens een uur.

  

Zoveel is ze niet veranderd, dat extreme heeft ze nog wel in zich, 

het woeste soms, maar ook het hele vrolijke. 

Ze is verlegen, vind het soms erg moeilijk om in de picture te staan.

 

Yuna is heel lief,

Ze is gek op dieren.Maar kan soms 

ook wel heel gemeen doen, 

een meisjes kwaaltje denk ik. 

Maar natuurlijk is Yuna het mooiste meisje op de hele wereld

Mijn kleine meisje, want dat zal ze toch wel altijd blijven.