zondag 14 september 2014

die onrust


Ik plaatste nog een stuk over de onrust in me, 
vandaag gingen we heen en weer naar Twente, 
een feestje van mijn oma, want oma is deze week jarig en word dan 86 jaar.
Ach mijn omaatje, ja fijn om haar even te zien, 
maar daar gaat mijn blog van vandaag niet over. 

Eigenlijk is het altijd een beetje een ding, 
de reis.
Wij zijn met zijn vijven, 
en mijn ouders hebben geen rijbewijs en dus ook geen auto
(gelukkig dan maar, want dat zou wel gek zijn)
Mijn vader kon niet mee vandaag omdat hij moest werken, 
dus besloten we toch in 1 auto te gaan, 
anders moest Oma alleen met de trein richting Twente 
en wij rijden toch, 
Dus oma met de drie klein kinderen achter in, 
ja dat is echt het slimste, 
want mijn kont is dikker dan die van mijn moeder ;-)
 Een uurtje heen, 
en een uurtje terug.
Meestal gaat het heen erg goed, 
terug wat minder. 
Zal de vermoeidheid ook wel meespelen. 

We kwamen dus in Enter aan, 
liepen naar het zaaltje van het bejaardencentrum, 
en die was angstvallig stil, en leeg. 
ja er lagen twee hele oude mensen, 
nee ze zaten niet, ze lagen onderuit op een ongemakkelijke stoel. 

Dus ik besloot, ik stuur eens een berichtje naar mijn Tante,
waar ben je?
Thuis...
Het begon toch om twee uur?
Nee joh, drie uur....
oh lekker dan...foutje dus...
haha alzheimer schrijft mijn tante....
 
 
 Nou is Enter niet zo groot, we besloten even heen en weer te lopen door het dorp, 
wat best hip oogt hoor voor een dorp.
Er is een bakker, een slager, een paar veel te dure kleding winkels
en daartussen ook nog een winkel met van die mooie laarzen die je door
weer en wind kan dragen, en hertengeweien...
Alles was dicht, dus het was etalage kijken. Maar het was best fijn. 
We liepen wat heen en weer, 
mijn moeder kwam een aangetrouwde nicht tegen 
en wij liepen wat langzaam verder. 
Kerkje hier, 
kerkje daar.
En daar stond ik een tijdje. 
Twee duifjes, 
en dan die foto.....
En dan merk ik aan mezelf dat ik rust vind, 
alleen maar kijken,
naar de lucht, 
de vogels, 
de veertjes op grond.
De duifjes die zitten te rusten bij het kerk raam.
 gewoon kijken
 en wat foto's maken
wat fijn
rust.

 


5 opmerkingen:

  1. Wat een mooie foto nam je daar, 'just in time'!
    Gelukkig waren jullie een uurtje te vroeg, anders zagen we dit plaatje niet ;-)
    Groetjes Sofie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, wat is dat belangrijk in het leven....... rust vinden!
    Mooi!
    Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De foto is prachtig Arnika. Dat kon alleen door de rust te nemen om te kijken, echt te kijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi dat je de rust vond op die plek en dan zo'n mooie foto....

    BeantwoordenVerwijderen