dinsdag 7 oktober 2014

Open met dat Hart

Ik ga mijn hart luchten, open met dat hart,
ondanks ik dat ook heel eng vind.

Als je tijden lang op een soort van reserve stand leeft, 
dus alles doet omdat je het doet, 
en omdat het moet,
Als je al maanden misschien zelfs jaren lang tegen dingen loopt aan te schoppen, 
omdat jij vind dat het anders kan. 
Omdat je vind dat het niet met genoeg bezieling en liefde gebeurd. 

Als er aan je gevraagd word of je nog wel een leuke moeder bent. 
Als tegen je gezegd word dat je wel heel negatief bent, terwijl je dat in je diepe ik, niet bent.
Als je een lange tijd zoveel stress hebt gehad dat bij het minste dingetje de emmer weer vol is. 
Dat je zoveel  lichamelijk zoveel klachten krijgt en je niet weet waarom. 
En dat je jezelf vraagt waarom je dit allemaal laat gebeuren. 
Dan kom je op een gegeven moment in een situatie dat het niet meer wil, 
in een situatie waarin ik nu al maanden zit. 
De psycholoog noemt het een Burn out, geef er maar een naam aan. 
Nu ben ik al bijna een half jaar ziek, ziek thuis.
Ik heb hulp van een psycholoog en dat helpt wel een beetje. 
 En dan zul je denken dat daar wel een flinke stijgende lijn in zit. 
Maar dat is dus nog steeds niet het geval. 
Ja het gaat wel iets beter hoor, 
het is niet allemaal somber en ellende.
Ik voel me best oké, niet super happy 
maar heel ongelukkig ben ik ook niet. 
Ik kan nog steeds blij worden van kleine dingen. 
 Maar maak me wel zorgen om de toekomst. 
Over hoe het verder moet. 
Alles waar een soort van druk achter zit, 
dat gaat dus niet. 
Dan blokkeert er iets, 
dan krijg ik weer last van klachten, 
zoals hartkloppingen, 
of zweet aanvallen.
Of dat ik me opeens heel ongemakkelijk voel in een grote ruimte met veel mensen. 
Het is heel raar, want echt controle daarop krijgen blijft lastig. 
Wat ik ook soms ook lastig vind is het begrip van mensen om je heen, 
sommige mensen begrijpen er helemaal niets van. 
Alsof het een keuze is geweest,
 dat waar ik nu ben.

Dus ik ben op het punt gekomen 
Dat ik op zoek ben naar de dingen waar ik blij van word. 
Dat is natuurlijk zoals de meeste van mijn blog lezers wel weten 
de rommelmarkten en kringloop winkels afstruinen, 
opzoek naar schatten. 
Dat is fotograferen, 
en sieraden maken ,
samen met mijn gezin zijn vind ik natuurlijk ook fijn. 
 Ik ben opzoek naar bezieling. 
Naar een manier om kunnen leven zoals ik dat wil
En dat je dat zelf in de hand hebt, ja dat weet ik heus wel.








17 opmerkingen:

  1. Ik vind het goed en dapper dat je dit hier schrijft want zo,n gevoel is zo vreselijk moeilijk om uitteleggen. En natuurlijk hebben we alles zelf in de hand maar gevoel en verstand staan soms lijnrecht tegen over elkaar. Het is een moeilijk proces maar uiteindelijk.......ja!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie stap! Moedig ook.Volg je hart en vanuit de Betuwe een dikke sterkte-knuffel voor jou X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een hele dikke virtuele knuffel van me x x x
    Ik kom heel graag op je blog, waarom, door de foto's en de teksten die je schrijft! Ik ken je totaal niet, maar hoop dat je hier uit komt, hoe moeilijk dat ook blijkt... Heel veel beterschap gewenst, de weg zal lang zijn, maar er is hoop!!!
    Fijne groetjes Sofie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. We hebben bijna alles zelf in de hand, vergeet niet de factoren van buitenaf. Daar heb je echt niet altijd invloed op. Wel op hoe je daarmee omgaat, maar nou ja, je hebt toch altijd nog die invloeden van buitenaf. En meid, dit overkomt de beste hoor. Zelfs degene die dacht alles op de rit te hebben, dacht super gelukkig te zijn, kan zomaar ineens toch neerstorten als een vogel met lamme vleugels. Daar hoeft soms weinig voor te gebeuren, soms is het een ophoping van van alles. Zeg het maar. Voor jou is het nu even feit dat het niet zo'n fijne periode is. Ik hoop voor je dat je je relatief snel weer beter mag voelen, dat je het allemaal weer aan kunt en dat het je helpt om sterker te worden dan dat je ooit was. Voor nu een dikke knuffel...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Arnika, wat ontzettend dapper!! Ik weet heel goed waar je het over hebt!! Ze noemen het idd een burn out. Volgens mij, ben jij -net als ik- hoogsensitief. (Correct me if I'm wrong). Ik herken zo ontzettend veel dingen. Ik heb vier jaar geleden een soort van burn out stempel gekregen. Dat was het uiteindelijk ook. Jarenlang over jezelf heen laten lopen. Niet naar je gevoel en je hart durven luisteren. Teveel rekening houden met anderen. Hoogsensitief zodat alles nog veel meer en harder binnenkomt. Ik heb heel veel gehad aan mindfulness. Zoveel mogelijk in het hier en nu staan. Ik kan je aanbevelen om alle rust te nemen om jezelf te accepteren zoals je bent, meningen van anderen los te laten. Jij bent goed zoals je bent. Je bent een prachtig, sterk mens!! Ook jij komt er weer bovenop. Geloof me. Volg je hart!!! Hele dikke knuffel!! xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Moedig dat je zo open durft te schrijven, het gaat uiteindelijk goed komen! De eerste stappen heb je al gezet, volg je hart en je gevoel!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi geschreven Arnika en herkenbaar!!!

      Verwijderen
  7. Heel begrijpelijk en ik wou dat ik kon zeggen het gaat goed komen, maar dat weet ik ook niet. Probeer zo door te gaan en te genieten van de dingen die wel kunnen. Zo probeer ik het ook. Marike

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dag Arnika, ik ken je niet persoonlijk maar lees al een tijdje mee hier. Treffend duidelijk hoe je je gevoelens omschrijft. Lees tussen de regels door dat je het eigenlijk niet zo eens kunt zijn met je etiketje Burn Out, moeilijk als je dan het traject in gaat en herstel laat op zich wachten.
    Je spreekt ook over lichamelijke klachten.... ik weet niet of ik een open deur intrap en je hier al mee bekent bent maar voor ons vielen (na een traject van 2 jaar) heel veel puzzelstukjes op z'n plek na het lezen van de informatie op de site stichting (vitamine) B12 tekort. Ik wil je heel veel sterkte wensen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Moedig en knap zoals je het hier hebt verwoord. Heel veel sterkte, het komt goed...maar de weg daar naartoe is soms erg moeilijk.
    xx

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik wens je heel veel kleine mooie dingen, momenten en mensen in je leven toe. Dat je ze mag herkennen en binnenlaten en dat ze je ziel helen. Dapper dat je zo open schrijft. Kiezen voor jezelf is heftig, moeilijk, de moeite waard. Ik gun je de bezieling die je zoekt!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik sluit me helemaal aan bij de woorden van Sanderijn. Ik wens je ook "tijd" om te her-stellen, om de "nieuwe" te worden in plaats van de "oude".
    Hoewel ik heel erg aarzel om het volgende te schrijven (tips....pfffff), wil ik het je ook niet onthouden. Ik heb heel veel gehad (en heb nog steeds)aan het boek van Annejet Rümke: Als een Feniks uit de as. Veel herkenning en mooie oefeningen die gelukkig ook nog op een c.d. staan (want ik vond het heel erg moeilijk om me te concentreren - ook op het lezen).

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Mij heeft het telkens geholpen om met mijn 'billen boot' op mijn blog te gaan... Enne, ik ben al 3 jaar in therapie, ik weet dus heel goed dat het kan lijken of je maanden geen stap vooruit gaat en dan ineens een grote sprong maakt. Of je blikt terug en beseft dat je dat en dat toch wel al beter kan. Maar daar kruipt tijd in, veel tijd én geduld... Flinkerd, je bent goed bezig en komt er wel! Moed!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Dappere vrouw! Een dikke kus en knuffel voor jou, x Kirsten.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Meid meid, ik begrijp jouw verhaal helemaal! Ikzelf ben vanaf mijn 18e al "ziek" depresiviteit komt en gaat...het gaat bij mij in golven. Nu gaat het al een tijd goed gelukkig. Ik heb er ook voor moeten vechten en dat ging helaas langzaam....wat er al een tijd zit gaat er ook langzaam weer uit, dat heeft tijd nodig.... Ik vind dat je het supergoed doet meid!!! Je moet niet gaan haasten want dan krijg je gelijk weer een terugval. Neem je tijd....het gaat goedkomen! Ga zo door!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Hallo Arnika, ik volg je op instagram en zat me al vaker af te vragen of er iets met je aan de hand kon zijn. Ik vind het heel goed van je dat je er een blog over schrijft. Als je van schrijven houdt kan dat ook een soort therapie zijn. Ik kan me voorstellen als je gefrustreerd raakt (niet dat je dat gezegd hebt) als mensen je niet begrijpen en net doen alsof het je eigen schuld is. Sommige mensen hebben gewoon een erg slecht inlevingsvermogen. Ik wens je heel veel succes/sterkte en liefde toe op je weg naar herstel. Groetjes Diana

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Heel veel sterkte. Gun jezelf tijd en wees lief en mild voor jezelf. Xx karin

    BeantwoordenVerwijderen