zaterdag 7 maart 2015

Afscheid

Dit is weer zo'n bericht waar ik al dagen over doe om hem te plaatsen. 
Toch besloten het wel te doen, 
Omdat het  recht uit mijn hart komt.




De beste opa en oma, dat waren de mijne. 
Als stadskind vond ik het geweldig op de boerderij van mijn opa en oma.
Ik was hun oudste kleinkind,
dat maakte de band misschien wel wat bijzonder,
ondanks dat de afstand groot was.
 Er was altijd genoeg te beleven daar in Twente.
In de vakanties was ik er dus ook vaak te vinden.
Opa verzamelde schuren vol met schroefjes en gereedschap.
Hij maakte van niets de geweldigste dingen, fietsjes, handig gereedschap voor mijn oma of speelgoed voor de kleinkinderen.
Oma had een moestuin waar ik wortels uit mocht trekken zoveel ik wou.
En een bloementuin met bloemen in overvloed.
Ze maakte wijn, van paardenbloemen, walnoten of wat je ook maar kon bedenken.
 Mijn oma liep niet in bloemetjes jurken. Ze hield niet van toeters en bellen, nee zij was stoer.
Een echte boerin. Ze werkten beiden keihard. 

We speelden kaartspelletjes tot in de nacht, mijn opa zei altijd,
hier zijn wij de baas en heeft je moeder niets te zeggen.
 En daar maakte ik dan dankbaar gebruik van. 
Heel vroeg in de ochtend liep ik vaak met oma de weilanden over
en dan zaten er tien tallen haasjes in de wei.
Alle oortjes zag je dan boven het gras uitsteken
en als we dichter bij kwamen vluchtte ze weg,
we liepen naar de Regge en hadden gesprekken of we zeiden niets en dat was ook goed.

Opa en oma hebben samen 9 kinderen gekregen.
Hun huis was een groot speelparadijs voor ons.
 Allemaal kamertjes met bedsteden, en kasten.
Genoeg verstop plekjes.
Het stond vol met mooie oude heilige beelden,
en opgezette dieren. Bambi, ja dat was wel de mooiste.
Die hangt nu nog in oma haar huis.
De liefde voor hertjes komt vast daar vandaan.
Ik keek heel erg vaak in het fotoalbum, en vooral al de trouwfoto's vond ik prachtig. 
Uren kon ik er doorheen bladeren. Zo mooi die oude foto's.

Mijn opa overleed vijftien jaar geleden.
Wat een gemis.
Een paar jaar later overleed mijn ome Hans. 
Oma heeft het zwaar gehad, maar ze klaagde nooit. 
Ook al zag ik soms wel haar verdriet.
 Al die jaren bleef ze trouw aan mijn opa, 
ze draagt zijn ring nog steeds. 

Afgelopen donderdag is mijn oma overleden.
 En ondanks we haar erg zullen missen ben ik blij dat ze rust gevonden heeft.
 Ergens troost de gedachten dat ze nu samen zijn.
 Ze zullen wel getoast hebben op hun weerzien.
En ik ben dankbaar. Want wat heb ik veel mooie herinneringen aan haar en vroeger.
Ik ben dankbaar dat mijn kinderen zo'n mooie bijzondere band met haar hadden.
We kwamen er graag.


Lien en Linus


Ik hoop jullie ooit nog eens tegen te komen, daar boven......
misschien kunnen we dan een potje kaarten of een wandeling maken door de weilanden.
Wie zal het weten.
Maar voor nu; wat zal ik u missen..... 


van pinterest







13 opmerkingen:

  1. Ach Lieve Arnika, wat heb je dat mooi beschreven en verteld. En die foto.....ja, die ìs ook mooi. Niet zo'n keurige statiefoto, maar een spontane. Dag, Madelief.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tssss, ja een bericht uit je hart en dat komt binnen in het hart! Dag lieve oma! Een goeie reis! En Arnika; heb een goed en mooi afscheid daar in het Twentse. Ik hoop dat je nog bambies en konijnen oortjes tegenkomt onderweg!
    Dag Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat mooi hoe je je opa en oma hebt beschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi verhaal recht uit het leven, veel sterkte!
    Groetjes Sofie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. koester je herinneringen en sterkte met het verlies.
    Lieve groet Albèrtje

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooi Arnika, en sterkte met het verlies.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zo mooi en hoe triest. Innige deelneming!
    En blijf die geweldige herinneringen koesteren....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Lieve Arnika, ik wens je heel veel sterkte toe, ik weet als geen ander hoe belangrijk oma en opa zijn. Ik hoop dat je hen later terugziet.knuffel.x

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat mooi geschreven Arnika en wat een gemis voor jullie... Heel veel sterkte en kracht toegewenst!!
    Liefs, Silvia

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Heel veel sterkte lieve Arnika...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. He Arnika, sterkte komende tijd met dit verlies.En ik denk dat jij nu als geen ander weet hoe jij een bijzondere oma zal worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Wat verdrietig, gecondoleerd.
    Je herinneringen zijn ontroerend, je grootouders hebben jou heel veel meegegeven, dat is iets om te koesteren.

    Anita

    BeantwoordenVerwijderen