maandag 16 september 2013

openhartig



  


Dat het leven niet altijd koek en ei is, dat weten we allemaal wel, 
we hebben allemaal onze diepte punten,
dat de dagen toch wat minder roze gekleurd zijn.
Het lastige van bloggen vind ik, het vinden van een balans,
balans tussen de leuke dingen, 
en de minder leuke dingen.
 Of beter gezegd, de dingen die zwaar klote zijn.
Goed, ik wil graag bloggen en een beeld weer geven 
die zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid staat.
Dat opvoeden niet altijd makkelijk is, 
dat weet iedere ouder,
Ik vind het niet lastig om daar een mooi blogje over te schrijven.
Maar wat ik wel lastig vind, 
is dat het zo zwaar is,
dat het zo zwaar voelt.
Dat ik het gevoel heb dat ik mezelf vooral moet laten inzien dat de dingen ook leuk zijn.
We gaan weer richting de herfst, 
de dagen worden weer donkerder, en korter.
En mijn hele lijf is in verzet, 
een terugkerend ritueel, 
waar ik elk jaar weer tegen aan schop. 

Vandaag zat ik wat te denken, 
op de fiets, 
dat ik alles gewoon zo kloten vind. (sorry voor mijn taal gebruik)
even is niets meer zo leuk.
dan staat het huilen me nader dan het lachen

.......
ach 
en dan schijnt er een klein zonnetje, 
 verschijnt er een mooie regenboog,
krijg ik een lieve mail,
 vraagt  mijn moeder of we komen eten,  

krijg ik een tekening van een van de kinderen op mijn werk, 
als ik dan wel een draak wil tekenen voor hem,

Vertellen Nuno en Yuna hun mooie verhalen,
Loopt Linus weer een stukje verder los alleen,
krijg ik een knuffel van mijn lief...

Dan valt het ook allemaal wel weer mee.
Dat dus...



Van pinterest

5 opmerkingen:

  1. En 'dat' is dus heel herkenbaar!
    Wat goed dat je daar ook over blogt. Er is geen enkel leven met alleen maar gouden randjes. Jezelf kloten voelen en alles eens even helemaal kloten vinden, dat hoort en dat mag ook. Soms lastig omdat toe te laten. We leven voor mijn gevoel in een maatschappij van 'niet zeuren, maar doorgaan'.
    En toch, als je het allemaal eens toe laat, kun je het wellicht ook makkelijker van je afzetten en zie en voel je de 'gouden randjes' eerder, je kindjes, je lief en alles wat je lief hebt.
    Mooi geschreven Arnika, ik wens je een fijne week met af en toe wat 'kloten' momentjes ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bladeren vallen en dat is loslaten en gewoon laten. Niet makkelijk maar het is. En....? Herkenbaar! ineke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. herkenbaar!
    en bewust op zoek gaan, in kleine dingen, naar het geluk is iets wat ik ook doe.
    naar buiten, even wolken staren...
    en al begint het gevoel dan als 'nep' geluk, meestal voelt het op het einde als echt geluk.
    beter dan een fles wijn leegklokken ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel herkenbaar, wat heb je het mooi verwoord! X

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Oh, ik ken het zo goed!! Ik begin gelukkig nu een beetje uit mijn dip te komen. Had even helemaal nergens zin in. Doodmoe en stikchagrijnig. Ik heb het ook altijd bij de seizoensverandering. Terwijl ik het heerlijk vind dat de dagen korter worden. Kaarsjes, kachel, bank, deken, haken, breien... Het zijn ook wel heerlijke dingen. We zullen er altijd 'last' van hebben. Het went vanzelf... Ooit... xx

    BeantwoordenVerwijderen